Zarówno pobyt dziecka w żłobku jak i trzymanie go pod kloszem w domu ma swoje wady i zalety. Nie można jednak jasno stwierdzić, że któraś z metod opieki nad najmłodszymi jest tylko zła bądź idealna.

Żłobek już dawno przestał być instytucją, której bały się nie tylko dzieci, ale i dorośli. Rzeczywiście, jeszcze nawet kilkanaście lat temu można było traktować go jako przechowalnię dzieci. Dzisiaj są to natomiast prężnie działające placówki, które zatrudniają wysoce wykwalifikowaną kadrę pedagogiczną. Dzięki temu, pobyt dziecka w żłobku jest w pełni bezpieczny. Ale to nie jedyne zalety. Okazuje się, że opiekunki nie tylko pilnują dzieci czy pielęgnują, ale też wpływają na ich rozwój. Realizowane są tam programy dydaktyczne, zgodnie z którymi maluch nabywa nowe umiejętności – zarówno te o podłożu intelektualnym jak i sprawnościowe.

Oczywiście, wiele osób może uznać, że roczniak czy dwulatek jest jeszcze zbyt mały na pobyt poza domem. Zatrudnia więc opiekunki a jeśli ma to szczęście, to dzieckiem opiekuje się ciocia czy babcia. Pamiętajmy jednak, że tylko w przedszkolu może rozwijać się też w aspekcie społecznym. Od pierwszym lat życia uczy się funkcjonowania w grupie, współpracy czy zdrowej rywalizacji. Poznaje tajniki porozumiewania się z rówieśnikami a nawet zawiera pierwsze przyjaźnie. Pobyt w domu nigdy mu tego nie zapewnią a wizyty na placu zabaw są w tym aspekcie stanowczo niewystarczające.